Çocukluğumuzda başlayan üstün olma durumu , kimi zaman aferimler aldığımız ve bunun üstüne gittiğimiz doymak bilemediğimiz , kendimizden uzaklaştığımız bu savaşlar aslında tabir-i caizse ‘BENCİLLİK’ yolunda atılan ilk tohumlar olmuyor mu?
Her çocuğun kişiliği, karakteri,oluşumu birbirinden farklıdır o yüzden ; her çocuk aynı OLMAMALI..
Kiminin sanata ilgisi oluşurken, kimisinin liderlik vasfı daha ağır basar ve iyi bir yönetici olabilir vs.. işte mühim olan çocuklarda ki bu tohumu güzel ekmek ve yeşerme sürecinde takipte kalarak onun ilgisine göre yönlendirmek..
Eğer çok bastırılan , aşırı kurallarla büyütülen çocuk kendi cevherini ya hiç keşfedemez ya da kendisi büyüdükçe bir ihtimal farkedebilir, tabi ki bu farkediş geç olabilir.. işte bu yüzden doğru ebeveyn olmak çok çok önemlidir..
Bazen ebeveynler kendi egolarını tatmin etmek için malesef çocuklarına gerekli hassasiyeti gösteremeyebiliyorlar, tam da bu nokta da asıl olan kendimizi eğitmek olduğunu söylüyoruz..
Önce biz çocukluğumuzdan, gençliğimizden veyahut ailemizden kalan egolarımızı, bencilliğimizi farkedip bunu en asgari şekilde hayatımızı sürdürmeye çalışırsak emin olun ki sizin yetiştireceğiniz çocuk hem sizi onure edecek hem de bilinçli ve ahlaklı bir evlat yetiştirdiğinizi farkedeceksiniz ki bundan güzel bir duygu olduğunu zannetmiyorum..
yararlı bir yazı, elinize ve gönlünüze, emeğinize sağlık
Güzel yorumunuz için teşekkür ederim 🙂